نتایج مطالعات دانشمندان در موسسه ملی سرطان آمریکا نشان داد مصرف روزانه ویتامین ای (E) خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش می‌دهد.

محققان پس از 17 سال مطالعه روی 35 هزار مرد موفق به کسب این نتایج شدند. در صورتی که میزان کافی از ویتامین در بدن وجود داشته باشد، مصرف بیش از حد آن، نه تنها هیچ کمکی نمی‌کند، بلکه می‌تواند برای بدن نیز مضر باشد.

بر اساس گزارش ام اس ان بی سی، نتایج یکی دیگر از مطالعات دانشمندان که روز گذشته منتشر شد، نشان داد مصرف مکمل‌های روزانه مانند؛ مولتی‌ویتامین، آهن، ویتامین ب6 و منیزیم منجر به مرگ زنان مسن می‌شود

منبع:http://iranbiology.org/

چای سیاه می‌تواند از مسمومیت و ابتلا به بیماری ریوی افراد سیگاری جلوگیری کند.

یکی دیگر از فواید نوشیدن چای سیاه که شامل دفع مسمومیت افراد سیگاری است، کشف شد.

دانشمندان که روی چای سیاه و خواص دارویی آن مطالعه می‌کنند، دریافتند چای سیاه می‌تواند عامل بازدارنده‌ای برای افراد سیگاری باشد که در معرض ابتلا به آمفیزم قرار دارند. آمفیزم چهارمین بیماری کشنده جهان است.

بر اساس گزارش زی نیوز، آمفیزم به معنی نابودی پارانشیم ریوی است که منجر به از بین رفتن خاصیت ارتجاعی ریه و تخریب دیواره آلوئول‌های ریه می‌شود. آمفیزم معمولا به تدریج پیشرفت می‌کند و منجر به نارسایی تنفسی می‌شود.

90 درصد قربانیان این بیماری را افراد سیگاری تشکیل می‌دهند. آنتی اکسیدان‌های موجود در چای سیاه از تحریک اکسیدان‌های پروتئین‌ ریه جلوگیری کرده و به این ترتیب از ابتلا به آمفیزم جلوگیری به عمل می‌آورد.

ابو موسی جابر بن حیان (زادهٔ سال ۱۰۰ هجری شمسی معادل با ۷۲۱ میلادی در توس - درگذشتهٔ سال ۱۹۴ هجری شمسی معادل با ۸۱۵ میلادی در کوفه) دانشمند و کیمیاگر و فیلسوف شیعه ایرانی بود. او را «پدر علم شیمی» نامیده‌اند و بسیاری از روش‌ها (مانند تقطیر) و انواع ابزارهای اساسی شیمی مانند قرع و انبیق را به او نسبت می‌دهند. پژوهشگران بر این باورند که زادگاه او شهر توس در خراسان ایران بوده‌است.

زندگی

ابو موسی، جابر بن حیان، کیمیاگر برجستهٔ ایرانی، در سال صد هجری شمسی در شهر توس از توابع خراسان متولد شد. مدت کوتاهی پس از تولدش، پدر او که یک داروساز شناخته شده و پیرو مذهب شیعه بود، به دلیل نقشی که در بر اندازی حکومت اموی داشت، دستگیر شد و به قتل رسید. جابر به نوشته‌های باقی مانده از پدرش علاقه مند شد و به ادامهٔ حرفهٔ او پرداخت. او با شوق و علاقه به یادگیری علوم دیگر نیز می‌پرداخت. همین، سبب هجرت او از ایران به عراق شد. گر چه بعضی‌ها گفته‌اند که جابر نزد جعفر صادق (امام ششم شیعیان) علم‌آموزی کرده است اما تحقیقات نشان داده است که این امر غیر ممکن بوده است. کتاب‌ها و رسالات متعدد جابر، سال‌ها بعد از او، توجه کیمیاگران اروپایی را به خود جلب کرد. آن‌ها این کتاب‌ها را به زبان لاتین ترجمه کردند و سال‌ها از آن به عنوان منبع معتبری استفاده می‌کردند. به گفتهٔ آن‌ها، این کتاب‌ها تاثیر عمیقی بر تغییر و تصحیح دیدگاه کیمیاگران غربی گذاشته‌است. عاقبت، جابر بن حیان، در سال صد و نود و چهار ه.ش (معادل با ۸۱۵ میلادی) در شهر کوفهٔ عراق چشم از جهان فروبست. به اتفاق پژوهشگران بر این باورند که صفت کوفی که در روایات بسیاری به دنبال نام جابر آمده‌است، نشانگر زادگاه او نیست، بلکه حاکی از آن است که وی مدتی در کوفه اقامت داشته‌است.

منزلت جابر در علم شیمی

جابر نخستین شیمیدان ایرانی است. وی اولین کسی است که به علم شیمی شهرت و آوازه بخشید و بی‌تردید نخستین مسلمانی است که شایستگی کسب عنوان شیمیدان را دارد. بعضی عقیده بر این دارند که وی عرب بوده اما اینطور نبوده‌است. ظاهراً همین بلندی مقام، پرآوازگی و دانش عظیم او موجب شده‌است که بعضی او را مورد قدردانی و ستایش و بعضی دیگر مورد حسادت و کینه‌توزی خود قراردهند.

دستاوردها 

نوآوری انواع گوناگونی از وسایل آزمایشگاهی، از جمله عنبیق به اسم او ثبت شده‌است. کشف مواد شیمیایی متعددی همچون هیدرو کلریک اسید، نیتریک اسید، تیزاب (مخلوطی از دو اسید یاد شده که از جمله اندک موادی است که طلا را در خود حل می‌کند)، سیتریک اسید (جوهر لیمو) و استیک اسید (جوهر سرکه)، همچنین معرفی فرایندهای تبلور و تقطیر که هر دو سنگ بنای شیمی امروزی به شمار می‌آیند، از جمله یافته‌های اوست. او همچنین یافته‌های دیگری دربارهٔ روش‌های استخراج و خالص سازی طلا، جلوگیری از زنگ زدن آهن، حکاکی روی طلا، رنگرزی و نم ناپذیر کردن پارچه‌ها و تجزیهٔ مواد شیمیایی ارائه داد. از جمله اختراع‌های دیگر او، قلم نوری است. قلمی که جوهر آن در تاریکی نیز نور می‌دهد. (احتمالاً با استفاده از خاصیت فسفرسانس این اختراع را انجام داده‌است.) در آخر، بذر دسته بندی امروزی عنصرها به فلز و نافلز را می‌توان در دست نوشته‌های وی یافت.

منبع: ویکی پدیا